یکی از مسائلی که باعث می‌شود زیبایی خود و همچنین اعتماد بنفس را از دست دهید، بی‌دندان بودن است. برای جلوگیری از این مورد و همچنین خاتمه دادن به آن، استفاده یکی از دو روش بریج و ایمپلنت است.
حال سؤال پیش می‌آید کدام گزینه بهتر است و ویژگی‌های هر کدام چه مواردی است؟
در هر دو موارد با وجود تفاوت‌هایی که با هم دارند، محبوب هستند و استفاده از هر نوع آن نیازمند متخصص و دندانپزشک شما است. از هر دو موارد می‌توان بجای خالی دندان استفاده کرد ولی در نوع کارکرد آن‌ها تفاوت وجود دارد. برای بهتر متوجه شدن آن نیاز است ابتدا تعریف ساده‌ای از این دو موارد داشته باشیم تا آشنایی لازم را درباره آن پیدا کنید.
بریج فقط جایگزاری در فضای خالی دندان نیست بلکه دندان‌های مجاور را درگیر این موضوع می‌کند و برای این کار در اصل آن‌ها تراش داده می‌شوند، بدین صورت است که با قرارگیری روی دندان‌های اطراف ناحیه‌ای که دندان ندارد به طریق یک پل، قسمتی که دندان را ندارد کامل و پر می‌کند به معنایی ۳ تاج دندان درگیر بریج هستند.
در بیشتر مواقع دو طرف ناحیه اتصال پایه‌های دندان روکش می‌شوند و از بریج توسط باله‌هایی به دندان‌های دو طرف می‌چسباند. در بریج بدین صورت است که دو طرف دندان مجاور را مقداری تراش داده و فضای خالی برای قرارگیری بریج ایجاد شود و بعد از آن بریجی که در لابراتور ساخته شده است را در دهان قرار داده و بعد از اطمینان استقامت و همچنین میزان بودن اندازه و سایز آن، در جای خود ثابت می‌شود.
جنس بریج از سرامیک یا چینی متصل به فلز و یا در نوع دیگری به شکل سرامیک یا چینی است. از بریج برای یک دندان استفاده می‌شود، در مواردی که چندین دندان مجاور خراب باشد می‌توان تلفیقی از دو روش بریج و ایمپلنت یا همان بریج ایمپلنتی استفاده کرد که بدین صورت است که در دندان‌های میانی با بریج پر می‌شود و دندان‌های جانبی با ایمپلنت قرار داده می‌شوند.
حال به تعریف روش دیگر کاشت دندان یا همان ایمپلنت است می‌پردازیم. در ایمپلنت نیازی به تخریب یا کمک گرفتن از دندان‌های اطراف نیست و این نوع کاشت فقط بر روی همان فضای خالی دندان خراب با بکارگیری یک پروتز که معمولاً از جنس تیتانیوم است و هرگز نمی‌پوسد انجام خواهد شد.
ایمپلنت بدین صورت است که یک پیچ در جای خالی دندان در فک قرار می‌گیرد و چون خیلی سریع با استخوان فک و بافت لثه سازگار شده، تاجی که در لابراتور ساخته شده روی آن گذاشته می‌شود.
در ایمپلنت هم مانند بریج چندین روش پیاده‌سازی دارد که با توجه به نظر متخصص و شرایط دندان متفاوت است مورد استفاده قرار می‌گیرد.
برای رعایت بهداشت و تمیزی دندان در زمان استفاده از بریج دشوارتر از ایمپلنت است زیرا سطح زیرین آن را باید با نخ دندان علاوه بر سطح رویین و عادی دندان را تمیز کرد که خود سختی خود را دارد ولی در ایمپلنت این مورد وجود ندارد و باید فقط سطح رویین را مشابه دندان‌های طبیعی تمیز کرد.
البته این نکته حائض اهمیت است که ایمپلنت برای افراد دیابتی و سیگاری و افرادی که وضعیت خوبی در دهان و دندان ندارند توصیه نمی‌شود.
قدرت جویدن در دو مورد مناسب است ولی ایمپلنت برتری بهتری در قدرت و استحکام دارد و به سایر دندان صدمه‌ای ایجاد نمی‌نماید.
یکی از مزایای روش بریج که می‌توان بیان کرد و باعث محبوبیت این مورد روش شده است را کوتاه بودن طول دوره درمان گفت و یکی از معایب روش بریج این است که در عین سالم بودن دندان‌های مجاور دندان خراب، برای قرارگیری روکش بر روی آن، باید تراشیده شود.
یکی از مزایای ایمپلنت شبیه بودن به دندان طبیعی و ثابت بودن و بدون تحرک بودن آن گفت و اگر چه معایب ایمپلنت نسبت به دیگر روش‌ها کمتر است ولی بدون عیب هم نیست که می‌توان شکستن بدنه یا افتادن روکش و لق شدن آن در فشار‌های زیاد وارده را نام برد.
یکی دیگر از تفاوت‌های ایمپلنت با بریج میزان طول عمر آن است که با توجه به اینکه در ایمپلنت پایه‌های تیتانیومی درون فک قرار می‌گیرد بسیار مقاومتر در برابر پوسیدگی و خراب شدن از روش بریج است و طول عمر ایمپلنت حدود ۲۵ سال و تقریباً مادام العمر می‌باشد ولی در بریج بین ۵ تا ۱۵ سال است.
در روش بریج استحکام کمتری دارد و شکستن آن نسبت به ایمپلنت بالاتر است و همچنین ایمپلنت باعث جلوگیری از تحلیل استخوان و لثه می‌شود.
از نظر زیبایی این دو موارد به جنس روکش و تخصص دندانپزشک شما بستگی دارد ولی در کل ایمپلنت زیبایی بیشتری دارد و همچنین به دندان‌های طبیعی شباهت زیادی دارد و اگر برایتان زیبایی اهمیت دارد بهتر است بدانید ایمپلنت مورد پسندتر و مناسبتر است.
بطور خلاصه تفاوت دو مورد بالا چنین است:
در بریج باید دو دندان مجاور خالی تراش داده شود و بعد قرارگیری بریج است ولی در ایمپلنت تنها در جای خالی دندان صورت می‌گیرد و با دندان‌های اطراف کاری ندارد. استفاده از بریج فقط برای افرادی که دندان‌های اطراف فضای خالی، پرشدگی زیادی داشته باشد و در حال حاضر نیازمند روکش هستند بهتر می‌باشد.
در بریج برای رعایت نظافت و بهداشت کمی دشوارتر خواهد بود ولی در ایمپلنت تفاوتی با دندان طبیعی ندارد مانند آن است.
در بریج دوام و ماندگاری آن نسبت به رعایت بهداشت بین ۵ تا ۱۵ سال است ولی در ایمپلنت تقریباً مادام العمر است.
در بریج خوردن و تکلم مطلوب و مناسب است ولی در ایمپلنت وضعیت بهتری به بریج است.
در بریج هزینه ارزانتری نسبت به ایمپلنت است ولی احتمال تعویض وجود دارد ولی در ایمپلنت با توجه هزینه بالاتری که به بریج دارد ولی تقریباً نیاز به تعویض نیست و مادام العمر است.
در موقعی بریج دندان را انتخاب کنید که دچار بیماری دیابت یا سرطان هستید یا در معرض اشعه و شیمی درمانی هستید یا می‌خواهید هزینه کمتری رو صرف کنید و یا می‌خواهید طول درمان کمتر از یک ماه باشد.
با توجه به بالا بودن هزینه ایمپلنت ولی چون از لحاظ عمر و مراقبت آسانتر و کیفیت جویدن بهتر وجود دارد این تفاوت هزینه ارزشش را دارد و ایمپلنت بهتر است.